Καίτη Αργυροπούλου
Η Καίτη Αργυροπούλου το γένος Κυριαζή, γεννήθηκε στην Αίγυπτο, κόρη οικογένειας καπνοβιομηχάνων. Η οικογένειά της καταγόταν από τον Κισσό του Πηλίου. Στο επιβλητικό σπίτι της οικογένειας Κυριαζή στον Κισσό στεγάζεται σήμερα το Δημαρχείο.
Ο ένας γιος της οικογένειας Κυριαζή, ο Ευστάθιος, έφυγε από τον Βόλο και μετέβη στην Αίγυπτο. Το 1896 δημιούργησε μια μεγάλη και πολύ επιτυχημένη καπνοβιομηχανία, την "Kyriazi Frères" στην Ισμαηλία του Καΐρου, το εργοστάσιο της οποίας σώζεται μέχρι σήμερα. Ο Ευστάθιος Κυριαζής παντρεύτηκε την μητέρα της Καίτης η οποία όμως, πέθανε πολύ νωρίς, σε ηλικία τριάντα τριών ετών, αφήνοντας τρία παιδιά, τη Νέλλυ, την Καίτη και τον Θωμά Κυριαζή.
Επέστρεψε στην Ελλάδα σε ηλικία 20 χρονών από την Αίγυπτο. Κατά την παραμονή της στην Αθήνα γνωρίζει τον Αλέξανδρο Αργυρόπουλο, γιο του τότε πρέσβη της Ελλάδος στη Σερβία και παντρεύονται το 1925. Το 1937, ο αρχιτέκτονας Δημήτριος Α. Φωτιάδης έκτισε για εκείνους στην Αθήνα τη γνωστή Κατοικία Αργυροπούλου της οδού Φωκυλίδου, ένα μοναδικό οίκημα με έμπνευση από την αρχιτεκτονική των παραδοσιακών σπιτιών της Μυκόνου και της Μεσογείου.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο Α. Αργυρόπουλος εργάστηκε αρχικά ως διπλωμάτης στο Υπουργείο Εξωτερικών. Επιστρέφοντας από μια αποστολή, βρέθηκε στην Ελλάδα υπό γερμανική κατοχή, συλλήφθηκε και φυλακίστηκε. Αργότερα αποφυλακίστηκε και διέφυγαν μαζί με την Καίτη στη Μέση Ανατολή. Εκεί, η Καίτη υπηρέτησε την εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση, και το 1942 ταξίδεψε στις Η.Π.Α όπου και έδωσε διαλέξεις υπέρ της Ελληνικής Πολεμικής Περιθάλψεως.
Μετά τον πόλεμο, ο Α. Αργυρόπουλος τοποθετήθηκε πρέσβης στον ΟΗΕ, μετά στην Ιταλία και ακολούθως στην Κίνα κατά την εποχή της επικράτησης του Μάο. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα, η Καίτη Αργυροπούλου επισκέφθηκε τη Μονή Καισαριανής που ήταν σε εγκατάλειψη και διαπίστωσε την ολοκληρωτική καταστροφή του Υμηττού. Από αυτή την εικόνα της καταστροφής γεννήθηκε η επιθυμία της να αναστηλώσει τη Μονή Καισαριανής και να αναδασώσει τον Υμηττό (αργότερα πρωτοστάτησε και στην διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου του Ολυμπιείου).
Έτσι η Καίτη Αργυροπούλου ξεκίνησε το μεγάλο έργο της στον Υμηττό, στο οποίο αφιέρωσε όλη της την ζωή, εμπνέοντας έτσι την έναρξη της προστασίας της φύσης στην Ελλάδα, και δημιούργησε το Αισθητικό Δάσος του Υμηττού που έχουμε σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της ζωής της:
- - Φοίτησε στην Αγγλία όπου και έλαβε πτυχίο (Bachelor) στα Λατινικά και τις Νέες Γλώσσες, και το 1960 σπούδασε στο Instituto di Restauro όπου έλαβε το δίπλωμά της ως συντηρήτρια έργων τέχνης και αναστηλώτρια βυζαντινής Αρχιτεκτονικής.
- - Συνέγραψε και εξέδωσε τα: “Mountain Hymettus and the Kaisariani Monastery” (1962), «Αγριολούλουδα της ελληνικής γης» (1965), “From peace to chaos: a forgotten story” (1975, Vantage Press) που αποτελεί μια συναρπαστική αφήγηση του Αλβανικού Έπους, και το 1970 ξεκίνησε να εκδίδει το περιοδικό της Φ.Ε.Α. «Φύση και Ζωή».
- - Εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την Προστασία του Περιβάλλοντος.
- - Τιμήθηκε με τον Χρυσούν Σταυρό του Τάγματος της Ευποιΐας, με το Μέγα Χρυσούν Μετάλλιο της Γαλλικής Société Nationale de la Protection de La Nature και με το Αργυρούν Μετάλλιο του Ροταριανού Ομίλου. Το 1976, η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε μεταθανάτια ειδικό βραβείο για τη μεγάλη και πολύμορφη δημιουργική της δράση.
Απεβίωσε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός την Τρίτη 7 Μαρτίου 1976, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Κηδεύτηκε στον Ι. Ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, παρουσία των τότε Υπουργών Εθνικής Αμύνης και Πολιτισμού Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα και Ι. Τρυπάνη, καθώς και του τότε Δημάρχου Αθηναίων Ι. Παπαθεοδώρου. Η τελευταία της επιθυμία, να ταφεί μέσα στο αγαπημένο της Αισθητικό Δάσος του Υμηττού, δυστυχώς δεν έγινε δεκτή για τυπικούς λόγους.
Βασίλειος Β. Μελάς
Ο Βασίλειος Μελάς του Βίκτωρος γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1898. Σπούδασε Νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά στο Λονδίνο. Αρχικά εργάσθηκε για τη National Westminster Bank στο Λονδίνο. Από το 1933 έως το 1939 ήταν Γενικός Διευθυντής της Τράπεζας Χίου, και από το 1949 έως το 1984 διετέλεσε Πρόεδρος Δ.Σ. και Γενικός Διευθυντής της Α.Ε. ΕΛΑΪΣ.
Συμμετείχε ενεργά στην κοινωνική ζωή της εποχής του ως μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Εταιρείας Ιπποδρομιών, και Σύμβουλος της Αθηναϊκής Λέσχης.
Αρχικά ως Γενικός Γραμματέας και έπειτα ως Πρόεδρος της Φιλοδασικής Ένωσης Αθηνών, σε συνεργασία με την Καίτη Αργυροπούλου και με τη δική του σημαντικότατη οικονομική ενίσχυση, προώθησε το έργο της Φιλοδασικής στην αναδάσωση και διαμόρφωση του Αισθητικού Δάσους του Υμηττού γύρω από τη Μονή Καισαριανής. Ο Βασίλειος Μελάς παρέμεινε Πρόεδρος της Φ.Ε.Α. έως το 1983.
Απεβίωσε τον Ιούνιο του 1987. Με το κληροδότημά του έδωσε την οικονομική δυνατότητα στη Φιλοδασική να συνεχίζει μέχρι σήμερα τη φροντίδα, προστασία και ανάπτυξη του Αισθητικού Δάσους του Υμηττού.
Για το έργο του τιμήθηκε με το Αριστείον Ανδρείας, τον Χρυσούν Σταυρό Φοίνικος μ.ξ. και Μετάλλιον Στρατιωτικής Αξίας.
Μιχαήλ Γ. Μελάς
Ο Μιχαήλ Γ. Μελάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε Νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε με το εμπόριο βάμβακος στην Ελβετία, στην εταιρεία C.M. Salvagos από το 1945 έως το 1961.
Κατά την περίοδο 1964-1974 εργάστηκε στη Γενική Γραμματεία του ΝΑΤΟ και το 1979 ανέλαβε Διευθυντής Περιφερειακής Ανάπτυξης Ανατολικού Αιγαίου.
Ήταν μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη.
Από το 1983 έως τον θάνατό του το 2015, διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. της Φιλοδασικής Ένωσης Αθηνών.
Στα 32 χρόνια της προεδρίας του, η Φιλοδασική συνέχισε ενεργά την προστασία και ανάπτυξη του Αισθητικού Δάσους του Υμηττού, και αντιμετώπισε επιτυχώς τους πάσης φύσεως καταπατητές του.
Ο Μ. Γ. Μελάς είχε καθοριστική συμβολή στη διατήρηση και προστασία του Απολιθωμένου Δάσους της Λέσβου, καθώς και στη δημιουργία του Μουσείου στην περιοχή.
Επίσης, με δική του πρωτοβουλία η Φ.Ε.Α. ανέλαβε την αναδάσωση του καμένου δάσους γύρω από τη Νέα Μονή της Χίου (1997-2002). Όπως και τον εξωραϊσμό/φύτευση του προαύλιου και περιβάλλοντος χώρου της Μονής, μετά την τελευταία αναστήλωση της το 2013.