Τοποθεσία: Αισθητικό Δάσος Καισαριανής, Υμηττός - Αθήνα Έτος ίδρυσης: 1964 Έκταση: 8.000μ2 Γεωγρ. μήκος: 37ο58' Γεωγρ. πλάτος: 23ο48' Υψόμετρο: 360μ - 410μ Προσανατολισμός: Βορειοανατολικός - Βόρειος - Βορειοδυτικός Πέτρωμα: Σχιστόλιθος Κατώτερη θερμοκρασία: -3οC Ανώτερη θερμοκρασία: +40οC Βροχόπτωση: μέσο ετήσιο ύψος 400 χλσ. Αριθμός ειδών (taxa ): 560 Οικογένειες που αντιπροσωπεύονται: 74 Ενδημικά της Ελλάδας: 78 Αυτοφυή στον Υμηττό: 196
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο κήπος δεν είναι προς το παρόν ανοιχτός για το κοινό , παρά μόνο ύστερα από ειδική συνεννόηση και μόνο για μικρές ομάδες, επειδή η στενότητα του χώρου δεν επιτρέπει τις μαζικές επισκέψεις
Το Αισθητικό Δάσος της Καισαριανής, είναι αποκλειστικό δημιούργημα της Φιλοδασικής Ένωσης Αθηνών (Φ.Ε.Α). To δάσος που όλοι θαυμάζουμε, δεν προϋπήρχε αλλά δημιουργήθηκε εξ' υπαρχής από την Φιλοδασική.
Ήδη από το 1924 η Φιλοδασική είχε ασχοληθεί με τη δημιουργία δάσους στη Καισαριανή. Διαβάζοντας τα πρακτικά της λογοδοσίας του Δ.Σ της Φιλοδασική της χρονιάς εκείνης, διαπιστώνουμε τις προσπάθειες που καταβάλλει η τότε διοίκηση της Φιλοδασική για να δημιουργήσει ένα περιαστικό δάσος: "το Αθηναϊκόν πράσινο", ανεφέρεται στα πρακτικά, "καταδιώκεται από όσους έχουν αποστολή να το προστατεύσουν". "Το Άλσος του Ποδονίφτη εκτάσεως χιλίων στρεμμάτων κατεστρέφετο και μετεβάλλετο εις οικόπεδα. Αι πευκοφυτευμέναι εκτάσεις του Πολυγώνου, της Καισαριανής, των Κουπωνίων μετεβάλλοντο και αυτά εις οικόπεδα". Η Φιλοδασική αποφασίζει λοιπόν να αντιδράσει δυναμικά για να σώσει τον Υμηττό και την Καισαριανή. Πείθει την τότε κυβέρνηση να ανακηρύξει αναδασωτέο "προτάσει της Φιλοδασικής Ενώσεως" το μεγαλύτερο τμήμα του Υμηττού με την υπ' αριθμόν 14029 της 12 Φεβρουαρίου. Πράξη του Υπουργείου Γεωργίας που δημοσιεύεται στο υπ' αριθμόν 47 παράρτημα της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως. Πιο κάτω στα πρακτικά αναφέρεται ότι η Φιλοδασική μαζί με το Υπουργείο Στρατιωτικών δενδροφυτεύει "δια πεύκων και κυπαρίσσων την παρά την Λεωφόρο Καισαριανής έναντι του συνοικισμού Συγγρού" μεγάλη έκταση".
Μετά την λήξη της διαχειριστικής περιόδου της περασμένης δεκαετίας, η Φιλοδασική Ένωση Αθηνών υπέβαλε νέα μελέτη διαχείρισης του Αισθητικού Δάσους στο Δασαρχείο Πεντέλης για την επόμενη δεκαετία.
Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού και ειδικά της Εύβοιας, η ανάγκη για ευρύτερες αραιώσεις και αποκλαδώσεις δέντρων έγινε επιτακτική. Στην μελέτη διαχείρισης έχει δοθεί προτεραιότητα σε αυτό το τμήμα της μελέτης ελπίζοντας στην άμεση έγκρισή της, για να προλάβουμε την επόμενη αντιπυρική περίοδο. Επειδή το κόστος των έργων είναι μεγάλο, ελπίζουμε και στην οικονομική βοήθεια χορηγών δεδομένου ότι η Φιλοδασική είναι μη κυβερνητική και μη κερδοσκοπική οργάνωση, που στηρίζεται αποκλειστικά στις δωρεές των ιδιωτών. Περισσότερες λεπτομέρειες και κόστη μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να βρουν στις σελίδες που ακολουθούν.
Η Φιλοδασική Ένωση Αθηνών ιδρύθηκε το 1899 στην Αθήνα με σκοπό την αναδάσωση χέρσων εκτάσεων, την ανάπτυξη της φιλοδασικής συνείδησης και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Ιδρύθηκε από τον τότε Υπουργό Οικονομικών Φωκίωνα Νέγρη, τον μηχανικό Ανδρέα Κορδέλλα και τον δασολόγο Κωνσταντίνο Σάμιο.
Στα πρώτα χρόνια της Ίδρυσης της η Φιλοδασική αναλαμβάνει την πρωτοβουλία της αναδάσωσης των λόφων που βρίσκονταν γύρω και μέσα στην Αθήνα. Για το σκοπό αυτό δημιούργησε στο Παγκράτι, κοντά στις οδούς Μερκούρη και Ευτυχίδου, ένα φυτώριο με πηγάδια, δεξαμενές και με μια ατμοκίνητη αντλία, σε οικόπεδο που της παραχώρησε η Μονή Πετράκη.
Το φυτώριο αυτό ακολουθώντας την πρόοδο του έργου της Φιλοδασικής αυξήθηκε σταδιακά στη σημερινή έκταση του Άλσους Παγκρατίου (30 στρέμματα) και το 1936 παραχωρήθηκε στο Δήμο Αθηναίων. Από αυτό το φυτώριο και με πρωτοβουλία και συμμετοχή της Φιλοδασικής αναδασώθηκαν οι λόφοι του Λυκαβηττού, Φιλοπάππου, Αρδηττού, των Νυμφών και της Πνύκας καθώς και οι πλαγιές της Ακρόπολης
Το βυζάντιο του 11 ου αιώνα γνωρίζει μεγάλη άνθιση στις τέχνες και τα γράμματα, αποτέλεσμα της έλευσης μιας ικανής δυναστείας στην εξουσία, της Μακεδονικής (867-1080). Οι Μακεδόνες αυτοκράτορες με μία σειρά επιτυχημένων εκστρατειών εναντίων των διαφόρων εισβολέων, των Ρώσων, των Βουλγάρων και των Αράβων, κατάφεραν να αποκαταστήσουν την ειρήνη σε μεγάλο μέρος της επικράτειας του Βυζαντίου. Με την ειρήνη πλέον εδραιωμένη η αρχιτεκτονική γνωρίζει και αυτή, ανάμεσα στις άλλες τέχνες, σημαντική ακμή. Τότε είναι που κτίζονται μια σειρά από μονές στις πλαγιές του Υμηττού. Μεταξύ αυτών και η εκπληκτικής ομορφιάς Μονή Αστερίου, σε υψόμετρο 545 μέτρων σε μια μικρή κοιλότητα της πλαγιάς, με θέα το λεκανοπέδιο της Αττικής. Ακολουθεί η ανέγερση κατά τον 10ο αιώνα της Μονής του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού, καλούμενης και Μονής των Φιλοσόφων, στην βόρεια πλευρά.
Η Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στους πρόποδες του Υμηττού, στις παρυφές του οικισμού Παπάγου και η Μονή του Καρέα πάνω από τα Μεσόγεια είναι όλες της ιδίας, λίγο πολύ, περιόδου.
Χάρτης του Αισθητικού Δάσους
